In de herfst van 1769 bezocht namelijk de Fransman Pelletier het Weense hof om er een wetenschappelijke goochelshow op te voeren. Maria Theresia, die erg geïnteresseerd was in wetenschap, had von Kempelen uitgenodigd de show te komen bijwonen. Hij was niet onder de indruk van wat hij zag en raakte geïrriteerd door de impliciete opmerkingen van de Fransman, dat het de rol van Frankrijk was om de andere landen in Europa wetenschap te onderwijzen. Toen na afloop Maria Theresia von Kempelen naar zijn mening vroeg over de voorstelling, antwoordde hij dat deze trucs kinderspel waren en dat hij binnen een half jaar een automaat zou maken die iedereen versteld zou doen staan. De keizerin kon zijn bewering niet zo maar voorbij laten gaan, temeer omdat ze het beschouwde als een zaak van nationale trots. Ze excuseerde von Kempelen van al zijn verplichtingen, die vervolgens met de bouw van zijn machine kon beginnen.
Zoals beloofd presenteerde hij zo’n zes maanden later de Turk, zoals de schaakmachine al snel genoemd werd, aan het Oostenrijkse hof. Het apparaat bestond uit een kast van 120 x 75 x 90 centimeter en had diverse klapdeuren en compartimenten. Bovenop de kast bevond zich een schaakbord waarop een pop zat, gekleed in een hermelijnen mantel en met een tulband op het hoofd. Met zijn rechterhand kon hij de schaakstukken bewegen.
Bij het begin van de match werden de deuren en panelen geopend om zo te laten zien dat er niemand in het met tandwielen en springveren uitgeruste apparaat verborgen zat. Vervolgens werd het mechanisme opgedraaid en kon de schaakmatch beginnen. Wat niemand voor mogelijk had gehouden gebeurde: geen tegenstander was tegen deze machine opgewassen en de een na de andere grootmeester moest het onderspit delven. Overal waar de Turk optrad kwamen er duizenden mensen kijken en werd de komst ervan al weken van te voren door de kranten met veel tamtam aangekondigd. Jarenlang toerde de Turk door Europa en later ook door Amerika.
Wat de toeschouwers niet wisten was, dat er achter alle wieltjes en radertjes de grootste schakers uit die tijd verborgen zaten, die via een ingewikkeld systeem van hendeltjes de armen van de Turk konden bedienen. Een van hen was de legendarische Engelse schaker William Lewis. En een ander was Allgaier
